Bo to tak jest

No właśnie. Póki co nadal czekam. A na co? Na razie sama nawet tego jeszcze nie ogarniam. Nie wiem co będzie dalej, więc nie mam głowy żeby stworzyć coś bardziej głębszego tudzież chociażby dłuższego. Ale mam potrzebę żeby uzewnętrznić fakt mojego wewnętrznego zamętu. Chyba dziwnie to zabrzmiało. No cóż.  Mam nadzieję, że już niedługo wszystko się wyjaśni i będzie (potocznie mówiąc) git :> A póki co...

Kojarzy mi się to z jedną z moich ulubionych bajek Disneya z dzieciństwa, Planeta Skarbów ^^ Kochałam ją i nadal kocham. To były czasy. Miałam mnóstwo Disneya na VHS jeszcze wtedy. Wychowałam się na tym. Nie to co teraz. Czasem jak patrzę na to co mój brat ogląda to mam ochotę normalnie rzucić czymś przez okno w kogoś. Coś czuję, że w przyszłych statystykach to wszystko wyjdzie. I wtedy to się będą martwić jak im wskażnik psychopatów i seryjnych morderców skoczy o połowę. Nie zdziwiłabym się. Co prawda muszę przyznać, że są wyjątki. Sama chętnie siądę sobie i z bratem obejrzę chociażby już całkiem popularną "Porę na przygodę" lub "Zwyczajny serial". Miło tak sobie pooglądać, nie powiem, że nie. Staram się też uczyć go trochę i wtłaczać w niego te klasyki z mojego dzieciństwa. Ale ciężko. W sumie, jak takie dziecko do tych badziewi jest przyzwyczajone, to co się dziwić. Wkurza mnie też gdy ludzie mówią, że bajki są tylko dla dzieci. Zaraz 18 lat na karku mi skoczy, ale to nie znaczy, że nie mogę sobie czasem wrócić do fragmentu mojej młodości (o, jak poważnie to brzmi). Mogą sobie mówić co chcą. Ja i tak nigdy nie przestanę kochać tych animowanych tworów. Oglądałam, oglądam i oglądać będę. Polecam :> Nic innego tak nie poprawia mi humoru jak niektóre piosenki w wykonaniu moich kolorowych idoli. No bo jakby nie było w jakiejś tam części nasi ulubieni bohaterowie tamtych czasów w pewnym sensie nas ukształtowali.
Takie tam piszę sobię o bajkach. W dowodzie nie jest zabronione ich oglądanie, co nie? I hope not.
No to danke schön :>